De Kaeffert wordt voor het eerst genoemd in 1628. Volgens het cijnsregister van Nieuwenbroeck uit de 17e eeuw omvatten de bezittingen van het kasteel o.a. een holtgewas geheijten die Kaeffert. Dit wordt bevestigd in de landmeting van 1654, waar landmeter Keullen noteerde: 'joncker Gheryt van Baexen tot Nuenbrock Chaeffert hoelt gewaes'. Latere vermeldingen zijn Caeffert (1670), den Caeften (1683), den Caevert (1683) en 't Kafert (1718). Naar de betekenis kunnen we slechts gissen. Mogelijk kunnen we denken aan eenzelfde oorsprong als het Franse werkwoord 'caver', uithollen.
Op de Smaberskaart geldt de veldnaam in den Caeffert voor het laaggelegen gebied gelegen tussen Nieuwekampzijweg, Nieuwekampweg, Huurvaarderspad, Bovenste Solbergweg en Caeffertweg en grenzend aan de Schoolt. Tussen Caeffertweg en Nieuwekampweg ligt een houten hut met inscriptie "1-9-1976".

Deze weg werd aangelegd in de jaren 50 van de 20e eeuw. Aan de oostzijde werden vooral woningen gebouwd door de woningbouwvereniging, waaronder zogenaamde duplex-woningen. Later werden in het bos aan de westzijde van de weg voornamelijk huizen in de vrije sector gebouwd. Op onderstaande foto, met rechts in de verte de Sint Lambertuskapel, was nog alleen de oostzijde bebouwd.

Charles Henri Guillaume Camp, geboren te Gouda, was van 1906 tot 1915 kapelaan te Reuver, waarna hij werd benoemd tot Aalmoezenier van de Arbeid, overigens gelijktijdig met Dr. Poels, die eveneens in Reuver wordt herdacht met een straatnaam. Kapelaan Camp hield zich in Reuver o.a. bezig met het Patronaat. Als aalmoezenier had hij veel bemoeienis met de oprichting van het Limburgse Groene Kruis; hij was o.a. voorzitter van het consultatiebureau. Op bijeenkomsten propageerde hij arbeiders om zich te organiseren en coöperaties op te richten. Tevens maakte hij een vuist tegen drankmisbruik. In 1916 bemiddelde hij in Swalmen bij een arbeidsconflict. In 1918 overleed hij in Roermond, slechts 39 jaar oud.

Vastgesteld bij raadsbesluit d.d. ...

Genoemd naar jonkheer Joannes Leonardus Hubertus (Jean) Claessen, vanaf 1 augustus 1920 gemeentesecretaris en daarna van 11 augustus 1946 (K.B. 27 juli) tot aan zijn pensioen op 1 maart 1959 burgemeester van Beesel. Hij trouwde op 29 september 1924 met Agnes Maria Josepha Laumans, dochter van de Reuverse industrieel Petrus Jacobus Hubertus Laumans en Helena Hubertina Berden. Het echtpaar woonde in een groot vrijstaand pand aan de RIJKSWEG in Reuver. De familie Claessen-Laumans was tot 1969 eigenaar van kasteel Well plus landgoed de Witrijt in de Brabanse gemeente Bergeijk. Onder Laumans kwam o.a. het inmiddels weer verdwenen volleybalveld op sportpark Bösdael tot stand; hij sloeg er op 5 september 1953 de eerste bal. Tot aan zijn pensioen was Claessen tevens lid van het dagelijks bestuur van het Intercommunaal Bouwfonds 'Land van Maas en Roer'.

Claessen overleed vrij plotseling op 9 mei 1967. Zeven dagen na zijn overlijden, op 16 mei 1967, werd de naam officieel door de gemeenteraad vastgesteld voor de voornaamste ontsluitingsweg van buurt Wildenkamp, gelegen tussen PASTOOR VRANCKENLAAN en HEERSTRAAT.

Op de Smaberskaart aangegeven als onderdeel van de Offenbecker merckt. De naam werd (na overleg met de rector) op 25 mei 1964 vastgesteld voor het weggedeelte vanaf de KEULSEWEG tot aan de eerste dwarsstraat; de benaming PASTOOR CEYSSENSTRAAT veranderde bij deze gelegenheid van lokatie.

De Spaanse pater Antonius Maria Claret was in 1849 de stichter van de Orde der Claretijnen of Claretten, de grondleggers van Fatima-parochie (zie: TORENPAD). Hij werd in 1950 heilig verklaard.

Claus von Amsberg (1926-2002) was na een rechtenstudie werkzaam bij de buitenlandse dienst van de Duitse Bondsrepubliek. In 1966 trouwde hij met kroonprinses Beatrix.

De naam voor deze verbindingsweg tussen ST.-THERESIASTRAAT en PRINSES BEATRIXSTRAAT werd vastgesteld bij raadsbesluit d.d. 23 augustus 1976.

Algemene benaming voor een steile helling, in dit geval het winterbed van de Maas (vergelijk Ned. klif, Eng. cliff). Op de Veluwe noemde men vroeger stuifheuvels ook wel 'santclippen'. De vorm schijnt verwant te zijn aan woorden als 'kleven' in de betekenis 'klimmen' en met het woord klei, kleverige grond.

In het midden van de 16e eeuw komen we de benaming Cleeff tegen voor de steilrand tussen de Donderberg en de Hoosterhof. Dit winterbed van de Swalm wordt in 1554 aangeduid als den Kleiff. Landmeter Mulier noteerde in 1662 het Clee. In latere bronnen komt de benaming niet meer voor. Ook de steilrand langs de noordoostzijde van de NIEUWSTRAAT/BUSSEREINDSEWEG wordt in de volksmond nu nog 't Cleef genoemd.
In onze streken wordt de benaming bovendien gebruikt voor de wegberm: 'in 't cleef van de waeg gaon zitte'.

De benaming op den Copel werd in het midden van de 16e eeuw gebruikt voor een aanwas nabij de voormalige monding van de Swalm in de Oude Maas bij de Aoleberg. De Copel fungeerde als oriëntatiepunt voor de vaststelling van de grens tussen Swalmen en Beesel.
Een vergelijkbare benaming vinden we bij de Coppelberg te Dieteren. In het Middelnederlands betekende 'coppel': gemeenschappelijke weide. In aardrijkskundige namen betekent het woord vaak: gemeenschappelijk stuk land. Met name aanwassen en uiterwaarden hadden vaker zo'n gemeenschappelijk karakter.
Het is ook mogelijk dat aan een verwantschap met het woord 'koepel' moet worden gedacht.

Zie ook: Aoleberg

Een van de eerste vermeldingen van de Sindte Cornelis hoff dateert uit een belastinglijst uit 1468. Deze vroegere benaming voor de Onderste Hof werd ontleend aan de patroon van de Kruisheren van Roermond, die enkele eeuwen eigenaar waren van deze boerderij.

De heilige Cornelius was patroon van het hoornvee, zoals schapen en koeien. Het Latijnse woord 'cornu' betekent 'horen', en de heilige werd dan ook vaak afgebeeld met een horen in zijn hand. Dit zogenaamde sprekend attribuut staat ook afgebeeld op een mergelsteen boven de ingang van de kapel bij de Onderste Hof. De horen is hier door een gelijkarmig kruis gevlochten, het wapen van de Kruisherenorde. In 1600 wordt de boerderij vermeld als Sint Cornielis heren hof.

Zie ook: Nederhoeven, Onderste Hof, Ruttenhof.

De familie Costerius de Boschofen uit Weert was in 1781 eigenaar van een ruim 27 morgen groot perceel bos in wat later de Waterloosche Bossen zou gaan heten. Landmeter Smabers noteerde bij perceel 2 op kaart 13: "Hr. advocaet Costerius, bosch 1772". Daarmee is meteen duidelijk dat het bos toen nog maar pas was aangeplant.

Alexander Josephus Johannes Costerius (Weert 1741 - Roermond 1818) was in 1773 getrouwd met Maria Elisabetha Dorothea van Dunghen, dochter van Rutger van Dunghen en Petronella Vallen. Zijn schoonouders waren op dat moment eigenaren van Oud Waterloo.
Zoon Ferdinand Costerius erfde een gedeelte van de Beeselse goederen (sectie D 371 en 502). Hij verkocht er gekapte dennen op 2 januari 1846. Dochter Sabina Costerius trouwde in 1802 met Arnold Hendrik Theodoor Michiels, die later de toevoeging Van Verduynen bij de achternaam zou voegen. Ook zij verkocht in het midden van de 19e eeuw enkele malen dennenhout. Via het huwelijk van Rosalie Michiels van Verduynen met Prosper van der Renne de Daelenbroeck werd het bos later eigendom van de Van der Renne's. In 1866 verkocht de weduwe Van der Renne een partij dennen staande te wassen in Costeriusboch bij den Wolfsboom, digt bij de Waterloo onder Beesel. 1879 verkocht de weduwe opnieuw dennen van het zoogenaamde Costeriusbosch, omtrent de Waterloo onder Beesel, op korte afstand van de stations van Swalmen en Reuver. Latere vermeldingen van dit toponiem zijn niet bekend.

Deze benaming plus die van de gelijknamige familie kan wellicht tot de oudste van de gemeente worden gerekend. Reeds in 1369 wordt een zekere Willem van Kruysenberg genoemd. Latere vertegenwoordigers zijn o.a. Raebe van den Kruytsberch (1412), een leenman van Johan van Kessel, Peter van den Kruytsberge (1468) en Peter van den Crutzberch (1545). De Cruysberg lag ten zuiden van de huidige markt in Beesel en reikte tot ongeveer aan de KRIETHEUVEL. In 1589 verklaarde Jacob Drabben van Biessell op verzoek van Barbara van den Cruitzbergh dat hij zich herinnerde dat vóór de Cruitzbergh een schaapstal had gestaan die nu weg was. Zoals bij veel woningen stond hier ook een grote waterput. Tijdens een razzia door soldaten uit Venlo werd in 1600 bij Peter op den Cruitzbergh de putemmer en ketting in de waterput geworpen.

Op 5 juli 1745 verkochten de Roermondse koopman Gerardus Franciscus Slotmaeckers en zijn vrouw Ida Catharina Thijssen en de Swalmer schout Jan Mathijs Daermans (namens zijn dochter Anna Aldegonda) het huis genaamd den Cruijsbergh inclusief moeshof en boomgaard te Besel gelegen tussen pastoor Schutiens (zie: Schutgensgoed) en de weduwe Straffen voor 200 pattacons aan Peter Reuvers en zijn vrouw Anna Margaretha Cox.
Op 10 november 1755 vond op verzoek van de erfgenamen Cruijsberg de openbare verkoop plaats van een huis met toebehoren op den Cruijsbergh gelegen naast de erfgenamen van Hendrick Janssen. De bezittingen werden verkocht door P. Cruijsbergen mede namens zijn dochter en Geertruij Leentjens; Henricus Franssen (uit Steijl) en Joes Engels als voogden van de minderjarige kinderen van wijlen Jacobus Cruijsbergen en Anna Opheijs; Henricus Franssen als gevolmachtigde van G. Cruijsberg; Paulus Houba c.s.; Francis Geelen en diens vrouw Anna Gertrudis Cruijsbergh; Hendrick Teunisse als voogd van de minderjarige kinderen van wijlen Willem Driessen en diens vrouw Theodora Leetjes; en Jacob Denissen, mede als voogd van de minderjarige kinderen van wijlen Peter Denissen en Agatha Leetjes. Willem Franssen bood net iets meer dan zijn naaste concurrent Willem Janssen, de eigenaar van de Mortel.
Op de Smaberskaart (1781) wordt de veldnaam den Cruijsbergh gehanteerd voor het gebied begrensd door BURGEMEESTER JANSSENSTRAAT, RUYS VAN SPLINTERSINGEL, KERSTENBERGWEG en KRIETHEUVEL. Op het eind van de 18e eeuw woonden hier op den Cruijsbergh o.a. Conrard Janssen en Agnes Heldens (1785), Gerard Neeten en Catharina Peters (1785), Peter Janssen en Agnes Meuter (1792), Joannes Hendrix en Gertrudis Luttels (1793) en Josef Keijser en diens vrouw Anna Rosina Spreders (1794).
De benaming lijkt te wijzen op de aanwezigheid van een kruis. Dit toponiem komt ook bij andere plaatsen voor, waaronder Brunssum, Kessel, Meerssen en Wahlwiller. Daarnaast kennen we bijvoorbeeld in Swalmen de benaming Kruiskamp.

In 1820 gaven Frans Heldens en Johanna Elisabeth Janssen elkaar hun ja-woord. Hun intitalen zien we terug op de hardstenen deuromlijsting van het markante pand aan de Markt, dat in 1821 werd voltooid. Toen Johanna Elisabeth in 1830 overleed, bestond haar nalatenschap uit tientallen landerijen plus “een nieuw getimmerd huis met schuur en stallingen gelegen te Besel op den Kruisberg. Het huis en een gedeelte der stallingen is getimmerd op gronden door de gemeenschap gekocht, het overige gedeelte der stallingen is gebouwd op eigen patrimoniële grond der overledene.”
Op de Rivierenkaart uit 1849 staat het gebied te westelijk aangegeven als Kruisberg .

Zie ook: Blockenkamp, Nieuwe Schei en Schutgensgoed.

Deze benaming, indertijd gekozen op grond van oude kaarten, ligt als toponiem niet exact op de juiste plaats. Het aanvankelijke voorstel luidde 'Cruysberg', maar werd wegens het ontbreken van een berg later gewijzigd.

Zie ook: Cruysberg.
Vastgesteld bij raadsbesluit d.d. 16 juni 1958.

Een veehek met de benaming aen't Cruysvalderen wordt reeds in 1654 genoemd onder Rijkel tussen de Kerkwegh en de Maas.
In 1712 verkochten Thijs van Cruchten en Jenneke Janssen een huis en hof met twee bomen aan het Cruysvalderen gelegen. Mogelijk houdt de ligging verband met het oudere toponiem 'up gen Crutz'.